چه انتظار عجيبي!
تو بين منتظران هم ، عزيز من غريبي...
عجيب تر كه چه آسان نبودنت شده عادت...
چه بيخيال نشستيم...
نه كوششي نه وفايي..
فقط نشسته و گفتيم: خدا كند كه بيايي!