خداییش هر چی فکر می کنم آخرشه.

هم اون آخرشه ،هم امروز دوباره آخر برنامه شده بود

 مثل همیشه دلم گرفته بود .

آخر برنامه ها که می شه خیلی دلم می گیره مخصوصاً اگر آخر برنامه با آخر یه روز جمعه تلفیق بشه دیگه واقعاً حالگیری محضه،

نمی دونم چرا آخر برنامه ها دلم یه جورایی می شه ،نه دروغ که نمی تونم بگم ،
نمی گیره انگار بین دو امر گیر می افته .

از طرفی خوشحالی که تونستی یه برنامه خوب ،جدید و باحال رو ،به هربدبختی و فلاکت هم که بوده راه بندازی و به خودت و آدمات ایول می گی و بعد هم خدا قربونش برم رو ،نه یکبار بلکه صد بار شکرمی کنی.بعد هم از برو بچ تشکر..

ولی یه چیزی آخر همه این شکرها سیخت می زنه ،آزارت می ده و می خواد حالت رو بگیره . یک چیزی بهت می گه:

های خیلی تند نرو خوشحال هم نباش . ازکجا معلوم که اون پذیرفته باشه و تایید کرده باشه از کجا معلوم که یک جای کار نلنگیده باشه و خراب نشده باشه و هزار و یک از کجا معلوم دیگه .....

راستی تا حالا این حس رو داشتی یا نه؟ باهاش چی کار کردی؟

وای.....................................................

در همین حد

فقط خودش نه کمتر نه بیشتر